• być traktowanym poważnie - czasem coś błahego dla Ciebie jest dla niego poważną sprawą;
• jasnych zasad - jako rodzic masz prawo mieć określone oczekiwania względem swojego dziecka, a ono ma prawo je znać;
• pochwał - chwaląc swoje dziecko budujesz jego poczucie wartości, zachęcasz do podejmowania dalszych wysiłków, a także chronisz przed szukaniem akceptacji u negatywnych rówieśników.

• Zawsze traktuj je z szacunkiem.
• Skup całą swoją uwagę na dziecku i na tym, co mówi - nie przeskakuj na inne tematy.
• Nie zakładaj, że wiesz, co chce powiedzieć Twoje dziecko.
• Jeśli nie jesteś pewien, czy dobrze rozumiesz, o co chodzi dziecku, zapytaj zamiast się domyślać.
• Nie używaj ironii w poważnych rozmowach.

• Akceptuj uczucia, jakie się w nim pojawiają, nawet takie jak: złość, lęk, zazdrość.
• Pomagaj dziecku nazywać to, co przeżywa: „Widzę, że jest Ci smutno/ jesteś zły…”
• Nie zgadzaj się na zachowania, których u dziecka nie akceptujesz: „Widzę, że jesteś wściekły. Nie zgadzam się jednak, byś na mnie krzyczał.”

• To normalne. Możesz przeżywać takie uczucia jak: złość, wstyd, lęk. (Nie ma dobrych i złych uczuć. Wszystkie są potrzebne.)
• Zatrzymaj się – nie działaj pochopnie.
• Wróć do sprawy, kiedy ochłoniesz.

To, co trudne, mów dziecku w sposób, który łatwiej przyjąć:

Zamiast oceniać:

Jesteś nieodpowiedzialny, bo nie dotrzymałeś naszej umowy!

Wyraź swoje uczucia i oczekiwania:

Złości mnie, kiedy nie dotrzymujesz naszej umowy, ponieważ tracę do Ciebie zaufanie. Chcę, żebyś robił to, na co się umówiliśmy.

• Mów wprost, czego oczekujesz – nie licz na to, że dziecko samo się domyśli. „Twoim obowiązkiem jest wynoszenie śmieci. Chcę, żebyś codziennie sprawdził, czy trzeba to zrobić.”; „Oczekuję, że nie będziesz pił alkoholu, nawet jeśli Twoi koledzy tak robią.”
• Jasno pokazuj konsekwencje niestosowania się do ustalonych zasad. „Twoim obowiązkiem jest zmywanie naczyń po kolacji. Jeśli tego nie zrobisz, nie będę miała sztućców i talerzy, żeby przygotować dla nas śniadanie, więc nie będę tego robić. Sam będziesz robił sobie śniadanie.”

• Pamiętaj, że Twoje dziecko bardzo chce słyszeć dobre rzeczy o sobie właśnie od Ciebie.
• Nastolatkowi bardzo zależy na tym, żebyś dostrzegał to, co robi dobrze i mówił mu o tym – nie myśl, że jeśli coś jest dobrze zrobione, to tak powinno być i nie ma potrzeby o tym mówić.
• Twoje dziecko najwięcej dowie się z Twojej pochwały, jeśli powiesz, co widzisz i co czujesz: „Widzę, że posprzątałeś w kuchni – naczynia są umyte, zniknęły okruszki ze stołu, a podłoga jest zamieciona. Wejście do czystej kuchni to dla mnie przyjemność.”